Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Ράβε, ξήλωνε...


...δουλειά να μη σου λείπει! Πολύ σοφό το τραγούδι μπορώ να πω, μιας και τις τελευταίες μέρες το ένιωσα στο πετσί μου! Και εξηγούμαι: παρ' όλο που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, στο σπίτι υπάρχει μια Singer, ποτέ δεν είχα ενδιαφερθεί να ασχοληθώ προσωπικά μαζί της. Όταν όμως ο καλός μου φίλος, Θάνος, μου ζήτησε να του φτιάξω μια καπνοθήκη, αποφάσισα να δεχθώ την πρόκληση και να κάνω μια προσπάθεια (το αποτέλεσμα υπ' ευθύνη του φυσικά! χοχοχο)



Ανασκουμπώθηκα λοιπόν, επιστράτευσα και την πολύτιμη βοήθεια της μαμάς Μαρίας, και έπιασα δουλειά!!!

Έφτιαξα ένα δικό μου πατρόν, βασισμένο σε κάποιες ιδέες που έβρισκα στο ίντερνετ (μα γιατί στο καλό κανείς δεν ανεβάζει πατρόν;;; από που θα μάθουμε εμείς οι μικρές και άμαθες οέο;;;), και άρχισα το κόψε- ράψε. Φυσικά, στη συνέχεια ήρθε και το "ξήλωνε", αφού όπως είναι λογικό δεν θα μπορούσα να τα κάνω όλα σωστά με την πρώτη!...



Πρέπει να παραδεχτώ πως η ραπτομηχανή με μάγεψε... Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις ότι μπορείς να φτιάξεις μόνη σου κάτι που θα έπρεπε να αγοράσεις! Και να μπορείς να του βάλεις προσωπικά στοιχεία, και να το κάνεις όπως ακριβώς θέλεις! Και υπάρχουν τόσα όμορφα υφάσματα με τα οποία μπορείς να δουλέψεις!...

Με τα πολλά, και μετά από διάφορες δοκιμές, μπορώ να πω ότι είμαι περήφανη για το πρώτο μου έργο στη ραπτομηχανή!










Και το καλύτερο απ' όλα είναι ότι άρεσε στον φίλο μου :)

Αυτό βέβαια οδήγησε στο να έχω στο καπάκι την δεύτερη παραγγελία στην παρέα, από την οποία προέκυψε η παρακάτω καπνοθήκη, για τον φίλο μου τον Γιώργο. Κι επειδή πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, αυτή τη φορά άλλαξα λίγο το πατρόν, το κούμπωμα και κάποιες ραφές...








Και επειδή πήρα φόρα (ψέματα... επειδή βρήκα αυτά τα καταπληκτικά υφάσματα της μαμάς...), έφτιαξα και ένα μικρό χαζούλι πουγκί για τα ζαράκια μου!...



Αυτές λοιπόν ήταν η πρώτες μου προσπάθειες με το ράψιμο, και σίγουρα όχι οι τελευταίες! Εγώ και η Singer της μαμάς έχουμε πολλά να πούμε οι δυο μας... ;)




Εσείς ράβετε;... Κεντάτε, πλέκετε;...

Εγώ,
η Μαριάννα


Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Κορνίζα αγάπης…


Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους!

Μα πραγματικά τι υπέροχη μέρα…. Μυρίζει άνοιξη! Και όπως γνωστόν, την άνοιξη οι μελισσούλες πίκι πίκι και εμείς ερωτευόμαστε!! ¨όχι μόνο την άνοιξη φυσικά.. αλλά η εποχή ενδείκνυται!
Σήμερα λοιπόν, αυτή το ανοιξιάτικο πρωινό, τελείωσα μια παραγγελία για την πολύ καλή μου φίλη Τζωρτζίνα. Είναι μια κορνίζα που θέλει να κάνει δώρο στο αγόρι της, και όπως καταλαβαίνεται εδώ είναι που συνδέεται ο πρόλογος μου περί έρωτα με την ανάρτηση αυτή!



Όπως βλέπεται είναι μια κορνίζα με άκρως ερωτική διάθεση, που μαρτυρά όλα τα συναισθήματα… Κινηθήκαμε σε αποχρώσεις του παθιασμένου κόκκινου και παίξαμε με διάφορα μοτίβα… Καρό, καρό με καρδιές… Για τα οποία θα ευχαριστήσουμε το έτερον Μ, την Μαριάννα, που έβγαλε τα μάτια της στο PC για να τα φτιάξει!!!
Στο κάτω μέρος έχω βάλει ξύλινα τα αρχικά τους!!! Μια λεπτομέρεια που μου αρέσει πολύ, γιατί το κάνει πιο προσωπικό…




Και έχω δημιουργήσει χωρίσματα με κορδέλα, προκειμένου να  παίξω λίγο παραπάνω και με τις υφές.
 


Αυτό λοιπόν είναι το δωράκι!!! Ελπίζω να σας αρέσει και φυσικά ανυπομονώ να ακούσω τα σχόλιά σας!!!
 

Εγώ η Μαριλένα!